ΒΙΒΛΙΟ
Παρουσιάσεις βιβλίων, αποσπάσματα, αφιερώματα σε συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους, αλλά πάνω απ` όλα η δική σας πινελιά για αυτό το πανέμορφο κομμάτι του πολιτισμού και των τεχνών. Αυτά που σας άρεσαν, αυτά που απορρίψατε, αυτά που θέλετε να μοιραστήτε μαζί μας.
ΜΠΟΡΙΣ ΒΙΑΝ - ΟΛΑ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΩΜΑ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 1982)
Ίσως δεν γίνονταν καλύτερη μακέτα εξωφύλλου σε τούτο το βιβλίο, απ` αυτήν που διάλεξαν οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου Γράμματα. Κλασσικός Don Martin(ο δημιουργός που έγινε διάσημος μέσα από τα σκίτσα του, στις σελίδες του άκρως χιουμοριστικού περιοδικού Mad), ενώ συγχρόνως προϊδεάζει τον αναγνώστη για όσα θα επακολουθήσουν. Λειτουργεί δηλαδή σαν πρόλογος, αυτού του παραληρήματος μαύρου χιούμορ του Βιάν. Ο συγγραφέας γελοιοποιεί το φιλμ νουάρ και τον Αμερικάνικο ρατσισμό της δεκαετίας του`40. Υπάρχουν στιγμές που θυμίζει low budget ταινία, με όλα της τα κουσούρια και τα ευτράπελα, άλλες που σε κάνει να προβληματιστείς για τις κοινωνικές αδικίες, ενώ οι ξεκαρδιστικές καταστάσεις που ξεπηδούν ανύποπτα, απομυθοποιούν μια ολόκληρη εποχή. Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης αυτής του 1982(το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει στη Γαλλία το`47), μιας μετάφρασης του, ή της Ε. Δ. Π.(;;;), υπάρχει η άποψη του συγγραφέα για τους κριτικούς βιβλίων, κι είναι πιστέψτε με άκρως ενδιαφέρουσα!
«..Θλιβερά άτομα, κριτικοί της συμφοράς, πότε τέλος πάντων θ` ασκήσετε το επάγγελμα σας σαν κριτικοί; Πότε θα πάψετε να ψάχνετε τους εαυτούς σας στα βιβλία που διαβάζετε, ενώ ο αναγνώστης ψάχνει το βιβλίο; Πότε θα πάψετε να αναρωτιέστε, προκαταβολικά, αν ο συγγραφέας είναι Περουβιανός, σχισματικός, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ή συγγενής του Αντρέ Μαλρώ; Πότε θα τολμήσετε να μιλήσετε για ένα βιβλίο δίχως να είστε περιστοιχισμένοι από αναφορές πάνω στο συγγραφέα, από πού ξεκίνησε και που κατέληξε; Φοβάστε μήπως πείτε κουταμάρες; Αλλά λέτε τόσο πολύ μεγαλύτερες μ` όλες σας τις προφυλάξεις! Πότε θα παραδεχτείτε ότι μπορεί κάποιος να γράφει στους «Σύγχρονους Καιρούς» και να μην είναι υπαρξιστής, να του αρέσει το δούλεμα και να μην το κάνει συνέχεια; Πότε θα παραδεχτείτε την έννοια της ελευθερίας;…»
Συντάκτης gkosk
«..Θλιβερά άτομα, κριτικοί της συμφοράς, πότε τέλος πάντων θ` ασκήσετε το επάγγελμα σας σαν κριτικοί; Πότε θα πάψετε να ψάχνετε τους εαυτούς σας στα βιβλία που διαβάζετε, ενώ ο αναγνώστης ψάχνει το βιβλίο; Πότε θα πάψετε να αναρωτιέστε, προκαταβολικά, αν ο συγγραφέας είναι Περουβιανός, σχισματικός, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ή συγγενής του Αντρέ Μαλρώ; Πότε θα τολμήσετε να μιλήσετε για ένα βιβλίο δίχως να είστε περιστοιχισμένοι από αναφορές πάνω στο συγγραφέα, από πού ξεκίνησε και που κατέληξε; Φοβάστε μήπως πείτε κουταμάρες; Αλλά λέτε τόσο πολύ μεγαλύτερες μ` όλες σας τις προφυλάξεις! Πότε θα παραδεχτείτε ότι μπορεί κάποιος να γράφει στους «Σύγχρονους Καιρούς» και να μην είναι υπαρξιστής, να του αρέσει το δούλεμα και να μην το κάνει συνέχεια; Πότε θα παραδεχτείτε την έννοια της ελευθερίας;…»
Συντάκτης gkosk
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
Thank you, your message has been sent